ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက….အင္း…..ဒကာႀကီးက (ဓမၼႏုပႆနာ) တရားကုိ မ်ားမ်ားနာခ်င္တယ္ေပါ႔ (မွန္ပါ႔ဘုရား)။ …ဒကာႀကီးက တရားစာေတြေရးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့တရားအမ်ားျပည္သူေတြ အကိ်ဳးရွိမည့္တရားျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒကာႀကီးလိုခ်င္တဲ့တရားကုိ ေဟာၾကားေပးပါမယ္။ (မွန္ပါဘုရား)
ဒကာႀကီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ (မဟာသတိပ႒ာနသုတ္) ထဲ့က ကာယႏုပႆနာ၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ၊ စိတၱႏုပႆနာ၊ တရားေတြေလ႔လာရဲ႕မဟုတ္လား၊ (မွန္ပါဘုရား)၊ ေလ႔လာလ်က္ပါဘုရား၊ ဒီေတာ့ဘာက်န္လဲ၊? (ဓမၼႏုပႆနာ ေစတသိက္တရားပဲက်န္ပါေတာ့တယ္ အရွင္ဘုရား) ေအး…..(ေစတသိက္)”
“တရားကလည္း (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ဓမၼပဲ။ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ေစတသိက္ကုိ႐ႈေတာ့ (ဓမၼႏုပႆနာ) ပဲေပါ႔…(မွန္ပါ့)၊ (ဓမၼႏုပႆနာ)က (နိ၀ရဏ) ျဖစ္တဲ့ (သခၤ ါရ) ေစတသိက္တင္ မကဘူး (ခႏၶာ) (အာယတန)ေတြ၊ (ေဗာဇၩင္) ေတြ (သစၥာ) ေတြလည္း ပါတယ္…(မွန္ပါ)။
ဒကာႀကီး (ဓမၼႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္) ကုိ ဖတ္မိရဲ႕လား (မွန္ပါ)၊ တပည့္ေတာ္ဖတ္ၿပီးေၾကာင္း ပါဘုရား၊ ေအး…က်မ္းေတြထဲမွာ “”ဓမၼႏုပႆနာ”” ကုိ နိ၀ရဏပုိင္း၊ ခႏၶာပုိင္း၊ အာယတနပုိင္း၊ ေဗာဇၩင္ပုိင္း၊ သစၥာပုိင္းရယ္လို႔ ျပမထားေပဘူးလား…? (မွန္ပါ႕၊ ျပထားေၾကာင္းပါဘုရား) ေအး…. ဒါေၾကာင့္ (နိ၀ရဏပုိင္း) ကစၿပီး ေဟာျပေပးပါမယ္ (မွန္ပါ႔ဘုရား)
ဓမၼႏုပႆနာ (နိ၀ရဏ) ပုိင္း
(နိ၀ရဏ) ဆိုတာပိတ္ပင္တာ၊ တာဆီးတာ နိ၀ရေဏသု=ပိတ္ပင္ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာေၾကာင့္ (နိ၀ရဏ) လို႔ေခၚ တယ္….၊ (မွန္ပါ႔)၊ ျမတ္စြာဘုရားက
ကထၪၥ ပနဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု
ဓမၼာႏုပႆိ ၀ိဟရတိ ဣဓဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု
ဓမၼႏုပႆိ ၀ိဟရတိပၪၥသု နိ၀ရေဏသု။ လ။ လို႔ေဟာတယ္။”
” (မွန္ပါ႔ဘုရား)
ျမတ္စြာဘုရားက ဘိကၡေ၀=ရဟန္းတို႔ ဓေမၼသု= (သတၱ၀ါ) မဟုတ္တဲ့ (႐ုပ္နမ္) သေဘာေတြပဲလို႔ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု႐ႈျမင္ၾကရမလဲဆိုရင္၊ ပၪၥသုနိ၀ရေဏသု=မဂ္တရားဖိုလ္တရားကုိ တားဆီးပိတ္ပင္တတ္တဲ့ (နိ၀ရဏငါးပါး) သေဘာတရားေတြမိမိသႏၱန္မွာ လာၿပီးကပ္ၿငိေနရင္၊ ဓမၼႏုပႆိ=သေဘာတရားမွ်ေလးပဲလို႔႐ႈျမင္ၿပီး၊ ၀ိဟရတိ=ေနၾကပါလို႔ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားပါတယ္။ (မွန္ပါဘုရား)
(နိ၀ရဏ) ဆိုတာ (နိဗၺာန္) မေရာက္ေအာင္ ပိတ္ပင္တားဆီးေနတဲ့ ေစတသိက္ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ေတြပဲ၊ ဒီ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ေစတသိက္ေတြက (သခၤ ါရ) ေတြပဲ၊ (စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္၊) ဆိုတဲ့ (႐ုပ္နာမ္)ေတြဟာ (ပဋိစၥသမုပၸါဒါ) သေဘာနဲ႔ေျပာရင္ (၀ိညာဏ္၊ နာမ္၊ ႐ုပ္) ပဲ၊ (၀ိညာဏ္)က (သိ) မႈေလးသက္သက္ပဲ၊ (႐ုပ္) ကေတာ႔ မာမႈ၊ ေပ်ာ႔မႈ၊ ပူမႈ၊ ေအးမႈ၊ တြန္းကန္မႈ၊ ယိုစီးမႈဆိုတဲ့ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့သေဘာအစုသက္သက္ပဲ၊ (နာမ္) ဆိုတဲ့ (ေစတသိက္) ဆိုတဲ့ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ေစတသိက္ကသာ (႐ုပ္) နဲ႔ (စိတ္) နာမ္ ကုိ စိုးမိုးခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ (သခၤ ါရ) ေတြပဲ (မွန္ပါ႔)
မေကာင္းတဲ့ (ေစတသိက္) ေတြထဲမွာ မဂ္တရား ဖိုလ္တရားေတြကုိ ပိတ္ပင္တားဆီးတတ္တဲ့ ငါးပါးကုိ (နိ၀ရဏငါးပါး) လို႔ေခၚ”
“တယ္၊ (နိ၀ရဏငါးပါး) လို႔ေခၚ ရတဲ့ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ေစတသိက္ေတြဟာ (နိဗၺာန္) ရဖို႔ တားဆီးထားၾကတယ္……(မွန္ပါ႔) ေစတသိက္ (၅၂) ပါးထဲမွာ အကုသိုလ္ (ေစတသိက္)က (၁၄) ပါးေတာင္႐ွိတာ… (မွန္ပါ႔)
ေလာဘ=လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း၊ ေဒါသ= ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ ေမာဟ= မသိမႈျဖင့္ေတြေ၀ျခင္း၊ မာန= ေထာင္လႊားျခင္း၊ ဒိ႒ိ= အမွားကုိအမွန္ထင္ျခင္း၊ ၀ိစိကိစၦာ=မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ျခင္း၊ ထိန= ထိုင္းမိႈင္းျခင္း၊ မိဒၶ= ငိုက္ျမည္းျခင္း၊ ဥဒၶစၥ= စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း၊ အဟိရိက= ဒုစ႐ိုက္ျပဳရန္မရွက္ျခင္း၊ အေနာတၱပၸ= ဒုစ႐ုိက္ျပဳရန္မေၾကာက္ျခင္း၊ ဣသာ= ျငဴစူုျခင္း၊ မစၦရိယ= မနာလို၀န္တိုျခင္း၊ ကုကၠဳစၥ= ပူပန္ျခင္း၊ (၁၄) ပါးမဟုတ္လား… ( မွန္ပါ႔ဘုရား) ဒီအကုသိုလ္ ေစတသိက္ေတြဟာ ( နိဗၺာန္) မရေအာင္တားဆီးေနတဲ့ (နိ၀ရဏေစတသိက္) ေတြျဖစ္လို႔ ဒီေစတသိက္ေတြထဲက (ပၪၥသုနိပရေဏသု) တဲ့ (နိ၀ရဏငါးပါး) ကုိပဲ႐ႈပါလို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ( ဓမၼႏုပႆနာ) ေဟာၾကားတဲ့ေနရာမွာ ေရွးဦးစြာ ( နိ၀ရဏပုိင္း) ကုိေဟာၾကာခဲ့ပါတယ္။ (မွန္ပါ႔ )
ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က နိ၀ရေဏသု= ပိတ္ပင္ဖံုးလြမ္းတတ္သည့္ (နိ၀ရဏ) မည္ကုန္ေသာ ဓေမၼသု (သခၤ ါရကၡႏၶာ) တရားတို႔၌ အဖန္တလဲလဲ႐ႈ႔ရသည္လို႔ ဒီလိုပဲ (မဟာသတိပ႒ာနသုတ္နိႆယ) မွာဖြင့္ဆိုထားတယ္… (မွန္ပါ့)၊ (နိ၀ရဏ) တရားရယ္လို႔ ပါ႒ိေတာ္မွာ”
“(ငါးပါး) ျပဆိုထားတယ္မဟုတ္လား…(မွန္ပါ့)
ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဴ သႏၱံ ၀ါ အဇၩတၱံ ကာမစၦႏၵံ အတၱိေမ အဇၩတၱံ ကာမစၦေႏၵာတိ ပဇာနာတိ (ပ)။
နတၳိေမ အဇၩတၱံ ကာမစၦေႏၵာတိ ပဇာနာတိ။ အတၳိေမ အဇၩတၱံဗ်ာပါေဒါတိ ပဇာနာတိ၊ (ပ) ၊ နိတၱိေမ အဇၩတၱံဗ်ာပါေဒါတိ ပဇာနာတိ (ပ)၊ အတၱိေမ အဇၩတၱံ ထိနမိဒၶ ပဇာနာတိ၊ နတၱိေမ (ပ) ပဇာနာတိ၊ ….(ပ) ….အတၱိေမ အဇၩတၱံ ဥဒၶစၥံ ကုကၠဳစၥ ႏၱိ ပဇာနာတိ၊ နတၱိေမ အဇၩတၱံ ဥဒၶစၥံ ကုကၠဳစၥ ႏၱိ ပဇာနာတိ….(ပ) …အတၱိ ၀ိစိကိစၦာ ပဇာနာတိ၊ နိတၱိ ၀ိစိကိစၦာ ပဇာနာတိ။ ပ။
ျမတ္စြာဘုရားက (ဓမၼႏုပႆနာ) အေနနဲ႔ ႐ႈေစခ်င္တဲ့ နိ၀ရဏကုိ (၅) ပါးေဟာျပထားတယ္….(မွန္ပါ့)
(၁) ကမစၦႏၵနိ၀ရဏ။ ။ မိမိသႏၱာန္၌ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္မ်ားမွာ ကပ္ညိႇ၊ တပ္မက္ေသာ (ကိေလသာ) ဖံုးလႊမ္းမႈ အတားအဆီး၊
(၂) ဗ်ာပါဒနိ၀ရဏ။ ။ မိမိသႏၱာန္၌ျဖစ္ေသာ (ေဒါသ) ဖံုးလႊမ္းမႈအတားအဆီး”
“(၃) ထိနမိဒၶနိ၀ရဏ။ ။ ထိုင္းမႈိင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း၊ ဖံုးလႊမ္းမႈအတားအဆီး၊
(၄) ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥနိ၀ရဏ။ ။ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း၊ ပူပန္ျခင္းအတားအဆီး၊
(၅) ၀ိစိကိစၦာနိ၀ရဏ။ ။ ယံုမွားေတြးေတာမႈအတားအဆီးရယ္လို႔ နိ၀ရဏငါးမ်ိဳးေဟာထားပါတယ္။ (မွန္ပါ့)
ကာမစၦႏၵနိ၀ရဏ႐ႈနည္း
လူေတြဟာ ကာမဂုဏ္ခံစားခ်င္ၾကလို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ေတြခ်ည္း လုပ္ေနၾကေလေတာ့……ဒီ( ကာမရာဂ) တဏွာရမၼက္ေတြဟာ ဆားငန္ေရေသာက္သလို႔ ေသာက္ေလေသာက္ေလ အငတ္မေျပဆိုသလို႔ (နႏၵိရာဂ) ေတြ (တဏွာရာဂ) ေတြဟာအၿမဲတမ္းျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ဒါေတြနဲ႔ဘဲ့လံုးပန္းေနၾကတယ္ ( မွန္ပါ့) (ကာမစၦႏၵ) လို႔ေခၚတဲ့ ငါးပါးအာ႐ံု….ကာမဂုဏ္ေတြစြဲကပ္ညိႇေတာ့ ကာမတဏွာ၊ ( ႏွစ္သက္တယ္၊ လိုခ်င္တယ္)၊ တပ္မက္တဲ့ ( ေလာဘ) စိတ္ေတြဟာ မိမိသႏၱာန္မွာျဖစ္ေပၚေနၾကတယ္၊ ဒီလို ( ကာေမာဂ) ေတြျဖစ္ေပၚေနတာဟာ မဂ္တား၊ ဖိုလ္တား၊ စိတ္(ကာမစၦႏၵနိ၀ရဏ)ေတြျဖစ္ေပၚေနတာေပါ့၊ (မွန္ပါ႔) ။
ဒီ(ကာမစၦႏၵနိ၀ရဏ) စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္ မဂ္တရား၊”
“ဖိုလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကာမဂုဏ္ခံစားခ်င္တဲ့ (ငါးပါးအာ႐ံု) ကပ္ၿငိတဲ့ တဏွာ (ေလာဘ) စိတ္ေတြ တပ္မက္တဲ့ကာမကုိအလိုရွိတဲ့ (နိ၀ရဏ) ေတြက ဖံုးလြမ္းေနလို႔ပဲ…(မွန္ပါ့)
ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားက (ဓမၼႏုပႆနာ) ကုိ အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ (အဇၩတၱ) အတြင္းသႏၱာန္မွာရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္၊ စတဲ့ ဒြါရ (၆)ေပါက္မွာ ျမင္လို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ၾကားလိုပဲျဖစ္ေစ၊ နံလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ စားမိလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ထိေတြ႔မိလို႔ပဲ ျဖစ္ေစ၊ ႀကံေတြးမိလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ အဲဒီလိုစိတ္ (၆)ပါး ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာမွာ သာယာမႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ၊ လိုခ်င္မႈ၊ တပ္မက္မႈမ်ိဳး ျဖစ္တဲ့ (ကာမဂုဏ္) ၌ ကပ္ညႇိေသာ (ကာမစၦႏၵ) ရွိလာရင္ ရွိတယ္ (ျဖစ္တယ္) လို႔ သိလိုက္ပါတဲ့၊…(မွန္ပါ့)။ ဒီလိုသိလိုက္လို႔မရွိေတာ့လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္တယ္) လို႔ပဲ သိလိုက္ပါတဲ့]……(မွန္ပါ့)
(၂) ဗ်ာပါဒနိ၀ရဏ ႐ႈနည္း
မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားကုိ တားျမစ္ပိတ္ဖံုးတတ္တဲ့ ဒုတိယ(နိ၀ရဏ) တရားကေတာ့ (ဗ်ာပါဒနိ၀ရဏ) လို႔ေခၚတယ္…(မွန္ပါ့) (ဗ်ာပါဒ) ဆိုတာစိတ္ဆိုးမႈ၊ စိတ္ပ်က္မႈ၊ ညႇင္းဆဲသတ္ျဖတ္လိုမႈ၊ ပ်က္စီးေစလိုမႈ၊ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္သြမ္းေတြ အားလံုးဟာ (ဗ်ာပါဒ)ေတြခ်ည္းပဲ (မွန္ပါ့) ၊ ဒီလို (ဗ်ာပါဒ) စိတ္ဆိုးစိတ္သြမ္းေတြ မိမိရဲ႕အတြင္း”
“သႏၱာန္မွာရွိလာရင္၊ ျဖစ္လာရင္”” ရွိတယ္”” “”ျဖစ္တယ္”” လို႔ သိလိုက္ပါ။ ဒီလိုသိလိုက္လို႔မရွိေတာ့လို႔ ပ်က္သြားရင္ “”ပ်က္တယ္”” လို႔သိလိုက္ပါတဲ့ (မွန္ပါ့ ဘုရား) ။
တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကံ ျဖစ္တာက (သမုဒယသစၥာ)၊ ကာမ,ရာဂ,ေဒါသေတြျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က (ဒုကၡသစၥာ)၊ ကာမ,ေဒါသ,ေမာဟေတြ ကင္းေနရင္ ဒုကၡမရွိတဲ့ (နိေရာဓသစၥာ)၊ ဒီလိုတရားအားေလ်ာ္စြာ သိေနတဲ့စိတ္က မဂၢသစၥာ လို႔ေခၚတယ္…(မွန္ပါ့)၊ ကာမ,ရာဂ,ေဒါသ, ေမာဟေတြမရွိပဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းႀကီးေန ေတာ့တာေပါ့၊ ကုိယ့္သႏၱာန္မွာ (ကာမရာဂ) ေတြ ဘယ္ေလာက္က်န္တယ္၊ မက်န္ဘူးဆိုတာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ကုိ သိတာေပါ့။ (မွန္ပါ့) ။
ကဗ်ာ ႏွစ္ေတြၾကြင္းက်န္ေလ မွတ္ေလ သကဒါဂါမ္
ကဗ်ာ ႏွစ္ေတြအကုန္ေခၽြ မွတ္ေလ အနာဂါမ္ တဲ့
က=ကာမိစၦႏၵနိ၀ရဏ ဗ်ာ= ဗ်ာပါဒနိ၀ရဏ ပဲ…. (မွန္ပါ့)
(၃) ထိနမိဒၶနိ၀ရဏ ႐ႈနည္း
မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားေတာ္ျမတ္ကုိ တားဆီးပိတ္ပင္တဲ့တတိယ (နိ၀ရဏ) ကေတာ့ (ထိနမိႏၵနိ၀ရဏ) တဲ့ (မွန္ပါ့)၊ (ထိနမိႏၵနိ၀ရဏ) ဆိုတာ (ထိန) -က စိတ္သေဘာေလးမခန္႔တဲ့သေဘာ၊ စိတ္မခန္႔ က်မ္းတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္၊ စိတ္ေနလို႔မေကာင္း”
“တာ၊ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ခ်င္ေအာင္၊ အားမထုတ္ခ်င္ေအာင္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ၊ ထံုထိုင္းေနတဲ့သေဘာ (ထိန)က စိတ္မထက္သန္တဲ့သေဘာပါပဲ (မွန္ပါ႔)။
(မိဒၶ) ဆိုတာက ထိုင္းမိႈင္းေနတဲ့သေဘာ၊ လံုးလ၀ိရိယကင္းၿပီး ပ်င္းရိေနတဲ့သေဘာ၊ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီး၊ တရားနာရင္း ပ်င္းရိထိုင္းမိႈင္းေနတဲ့သေဘာက ထင္ရွားတယ္၊ အိပ္ခ်င္တုိင္း (ထိနမိဒၶ) မဟုတ္ေသးဘူး၊ (မိဒၶ)က (ေစတသိက္) မထက္သန္တဲ့ သေဘာဆိုေတာ့ (ထိနမိဒၶ) ကစိတ္၊ ေစတသိက္တို႔ ထက္ထက္သန္သန္မရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္….(မွန္ပါ့)
မိမိရဲ႕အတြင္းသႏၱာန္မွာ ထိုင္းမိႈင္းပ်င္းရိျခင္း၊ ငိုက္မ်ဥ္းျခင္း ရွိလာရင္ (ထိနမိႏၶ) ရွိတယ္ ျဖစ္တယ္”” လို႔သိေပးပါ။ ဒီလိုသိလိုက္လို႔ မရွိေတာ့လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ (မွန္ပါ့ဘုရား) ။
(၄) ) ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥနိ၀ရဏ ႐ႈနည္း
မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္တဲ့ စတုတၱ (နိ၀ရဏ)ကေတာ့ (ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥနိ၀ရဏ)လို႔ေခၚတယ္….(မွန္ပါ့)။
(ဥဒၶစၥ) ဆိုတာ ပ်ံ႕လြင္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတာကုိေျပာတာ။ စိတ္မတည္ၿငိမ္ပဲ၊ စိတ္ေရာက္ယက္ခတ္ေနတာ အာရံုတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚမွာ”
“တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္မရွိပဲနဲ႔ ဟုိလြင့္၊ ဒီလြင့္၊ ဟုိေရာက္၊ ဒီေရာက္နဲ႔ စိတ္ပ်ံ႕လြင္ေနတာကုိ (ဥဒၶစၥ) လို႔ေခၚတယ္…(မွန္ပါ့) ။
(ကုကၠဳစၥ) သေဘာကေတာ႔ ေနာင္တရလို႔ တဖန္ပူပန္ျခင္းသေဘာပဲ၊ (အကုသိုလ္) လုပ္ၿပီးကာမွ ငါလုပ္မိတာမွားေလျခင္းလို႔ ေနာင္တရၿပီးပူပန္ေနတာ၊ သူမ်ား (ကုသိုလ္) ျပဳတာ၊ ေကာင္းတာလုပ္တာ ျမင္ရမွ၊ သိရမွ၊ ငါမလုပ္မိတာမွားေလျခင္းလို႔ ေနာင္တရၿပီး ပူပန္ေနတဲ့ ( ကုကၠဳစၥ) သေဘာ(၂) မ်ိဳးကုိေခၚတယ္၊ ….. (မွန္ပါ့)
ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕သႏၱာန္မွာ ဒီလို (ဥဒၶစၥ) စိတ္ေတြပ်ံ႕လြင့္ေနရင္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္၊ (ျဖစ္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ၊ ဒီလိုသိလိုက္လို႔ ပ်ံ႕လြင့္စိတ္မရွိေတာ့ပဲ ပ်က္သြားရင္ ( ပ်က္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ၊ ……..(မွန္ပါ့)
မိမိရဲ႕အတြင္းသႏၱာန္မွာ ( ေနာင္တ) တစ္ဖန္ရေနတဲ့ (ကုကၠဳစၥ) ျဖစ္ေနရင္ ေနာင္တရပူပန္ေနတာျဖစ္ေနရင္ ( ျဖစ္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ၊ ဒီလိုသိလိုက္လို႔ ေနာင္တရတဲ့ ပူပန္စိတ္မရွိေတာ႔ပဲ ပ်က္သြားရင္ ( ပ်က္တယ္) လို႔သိလုိက္ပါ ( မွန္ပါ့ဘုရား)
(၅) ၀ီစိကိစၦာနိ၀ရဏ ႐ႈနည္း
မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေနတဲ့့ ပၪၥမ (နိ၀ရဏ) ကေတာ့ (၀ီစိကိစၦာနိ၀ရဏ) လို႔ေခၚတယ္….(မွန္ပါ့)”
“(၀ီစိကိစၦာ) ဆိုတာ သို႔ေလာ၊ သို႔ေလာလို႔ေတြးေတာရြံရွာ၊ သကၤာမကင္း၊ ယံုမွားသံသယျဖစ္ျခင္း လကၡဏာျဖစ္တာကုိဆိုတယ္၊ …..(မွန္ပါ့)
မိမိရဲ႕အတြင္းသႏၱာန္မွာ ဒီလိုေတြးေတာတဲ့ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္လာရင္ (ျဖစ္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ၊ ဒီလို သိလိုက္လို႔မရွိေတာ့ပဲ (ပ်က္သြား) ရင္ (ပ်က္တယ္) လို႔သိလိုက္ပါ၊ (မွန္ပါ့ဘုရား)
ျမတ္စြာဘုရားက (မဟာသတိပ႒ာနသုတ္) ဓမၼႏုပႆနာ (နိ၀ရဏ) ပုိင္းမွာေဟာထားတာကေတာ့
သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟာရတိ။
၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟာရတိ၊
သမုဒယ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။
လို႔ဒီလိုေဟာထားပါတယ္ (မွန္ပါ့)
မဂ္ဖိုလ္ကုိတားဆီးပိတ္ပင္တတ္တဲ့ ဓေမၼသု ( နိ၀ရဏ) တရားတို႔မွာ သမုဒယ ဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ (ျဖစ္သည့္) သေဘာကုိလည္း႐ႈ၊ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ = ( ပ်က္သည့္) သေဘာကိုလည္း အဖန္တလဲလဲ ႐ႈၿပီးေနပါလို႔ ေဟာျပထားပါတယ္၊ …(မွန္ပါ့)
(နိ၀ရဏ) ဆိုတာ (မသိ) လို႔တားျမစ္ပိတ္ပင္တာကုိေခၚတယ္၊ (နိ၀ရဏ) က နာမည္အေခၚအေ၀ၚ၊ အဓိပၸါယ္က (နိဗၺာန္) ကုိ ပိတ္ပင္တာ၊ တားဆီးေနတာ…….(မွန္ပါ့)”
” မိမိသႏၱာနမွာ (တဏွာေလာဘ) ျဖစ္လာရင္၊ (မိန္းမ) သို႔မဟုတ္ (ေယာကၤ်ား) နဲ႔ ေပါင္းသင္းခ်င္တဲ့ ကာမဆႏၵေတြ ျဖစ္လာရင္ ဤဟာ( ကာမစၦႏၵနိ၀ရဏ) လို႔ ဒီလိုသိလိုက္ပါ၊ ဒီလိုသိလိုက္လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္) တယ္လို႔သိလိုက္ပါ၊ မိမိသႏၱာန္မွာ စိတ္ဆိုး စိတ္သြမ္း (ေဒါသ) ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ ဤဟာ (ဗ်ာပါဒနိ၀ရဏ) လို႔သိေပးပါ၊ သိလိုက္လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္) တယ္လို႔သိလိုက္ပါ၊ မိမိသႏၱာန္မွာ မလုပ္ခ်င္ မကုိင္ခ်င္နဲ႔ စိတ္ ေရာကုိယ္ပါ ထံုထိုင္းေနမႈျဖစ္ေနရင္ ဤဟာ (ထိနမိဒၶနိ၀ရဏ) လို႔ သိလိုက္ပါ။ သိလိုက္လို႔ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္) တယ္လို႔သိလိုက္ပါ။
မိမိသႏၱာန္မွာ စိတ္ေတြ ပ်ံ႕လြင္ၿပီး ပူပန္ေနမယ္ဆိုရင္ ဤဟာ (ဥဒၶစၥကၠဳစၥ နိ၀ရဏ) လို႔ ဒီလိုသိလိုက္ပါ။ သိလိုက္လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္) တယ္လို႔ သိလိုက္ပါ၊ မိမိသႏၱာန္မွာ သကၤာမကင္း ယံုမွားျခင္း လကၡဏာေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဤဟာ (၀ီစိကိစၦာနိ၀ရဏ) လို႔ သိလိုက္ပါ၊ သိလိုက္လို႔ (ပ်က္) သြားရင္ (ပ်က္) တယ္လို႔ သိလိုက္ပါ၊ မသိရင္ (ေမာဟ) ၀င္သြားမယ္၊ (ေမာဟ) မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ (ျဖစ္) ရင္ (ျဖစ္) တာသိ၊ မျဖစ္ေတာ့လို႔ ပ်က္သြားရင္ (ပ်က္) တဲ့ (အနိစၥ) ကုိသိေပးေပါ့၊ ……(မွန္ပါ႔ဘုရား)
မိမိသႏၱာန္မွာ (ဓမၼသေဘာတရား) ေတြျဖစ္တဲ့ (နိ၀ရဏ) ေတြ (ျဖစ္ပ်က္) ေနပံုကုိၾကည့္ၿပီး သိသိေပးေနပါ၊ သိေပးတဲ့ေနရာမွာ”
“သမၼသကၤပၸ… ျဖစ္ေအာင္ (နိ၀ရဏ) ေတြသိေအာင္ ႀကံေပးရတယ္၊ မွတ္မိေနေအာင္ ၀သီေဘာ္ပါရေအာင္ အစပထမမွာေတာ့-
“” ျဖစ္သမွ်ကုိ စိတ္ထဲကဆို အပိုအလိုမထား”” ပဲ၊ က်င့္ယူရတယ္၊ အႀကံအစည္လုပ္ေပးရတယ္။
“” ျဖစ္သမွ်ကုိ စိတ္ထဲကဆို “” ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ( စိတ္) ဆိုတာ (ဥာဏ္) နဲ႔ယွဥ္တဲ့ (စိတ္) ကုိေျပာတာ (ဥာဏသမၸယုတ္) ေပါ့။ ျဖစ္သမွ်ကုိစိတ္ထဲဆိုရင္ ဟိုဟာ၊ ဒီဟာေတြမေရာက္ေတာ့ဘူး၊ အပုိအလိုေတြမပါေတာ့ဘူး၊ အပုိအလိုေတြမရွိေတာ့ (ၿငိမ္း) ေတာ့တာေပါ့၊ အဲဒီလိုက်င့္ရင္ (အဘိညာ) လည္းျဖစ္တယ္၊ (ပရိညာ)လည္းျဖစ္တယ္၊ ဒီ (နိ၀ရဏ) ေတြျဖစ္လာရင္ စိတ္ထဲမွာျဖစ္တာမို႔ စိတ္ထဲကဆိုလိုက္ၿပီး (ပ်က္) တာကုိသိေပးရတယ္။ (နိ၀ရဏ) ကုိ႐ႈပံုက (၀ိရိယ) ေလးနဲ႔(သတိ) ေလးထားၿပီး (နိ၀ရဏ) ကုိ (ဥာဏ္) နဲ႔ပယ္ရတာမိ်ဳးပဲ ဒကာႀကီး….(မွန္ပါ့ဘုရား)
(နိ၀ရဏ) ႐ႈရင္ (သခၤ ါရကၡႏၶာ) ကုိ သာၾကည့္ (တဏွာ) ေလာဘျဖစ္တာ (ေဒါသ) ျဖစ္တာ၊ စိတ္တိုတာတို႔ဆိုတာ (သခၤ ါရ) ပဲ၊ (တဏွာ) ဆိုတာ (သခၤ ါရ) ေစတသိက္၊ (သခၤါရ) ျဖစ္မွ (တဏွာ) ျဖစ္တာ၊ (သခၤ ါရ) မျဖစ္ရင္ (တဏွာ) မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ (သခၤါရ) ကုိ ႐ႈျခင္းသည္လည္း (ဓမၼာႏုပႆနာ) ျဖစ္ေတာ့တယ္၊ (မွန္ပါ့)”
“ကာမစၦႏၵျဖစ္တဲ့ (ရာဂ) (ဗ်ာပါဒ) ျဖစ္တဲ့ (ေဒါသ) ဆိုတဲ့ (ရာဂ၊ ေဒါသ) တို႔ဟာ (သခၤါရ) ျဖစ္ေတာ့၊ (ရာဂေဒါသ) ကုန္ရာသည္ (အသၤခတ) (နိဗၺာန္) ျဖစ္ေတာ့တယ္။ (မွန္ပါ့ဘုရား) မိမိသႏၱာန္မွာ ေၾကာင့္ၾကတာ၊ ေတာင့္တတာကုိလည္း (နိ၀ရဏ) လို႔ေခၚတယ္၊ ေၾကာင့္ၾကျခင္းကင္းေနတာ၊ ေတာင့္တျခင္းကင္းေနေတာ့ မိမိသႏၱာန္မွာ (ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ေတြကင္းေနေတာ့ (အာသ၀) ေတြကင္းေနတယ္လို႔ေခၚတယ္၊ ေနာင္ကုိဘယ္ေတာ့မွ ဒီအာသ၀ေတြ (ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ)ေတြ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးလို႔ သိေနရင္ (ၿငိမ္း) ေနၿပီေပါ႔။ မျဖစ္တာ ကုန္ဆံုးသြားရင္ (နိဗၺာန္) ပဲ့ေပါ့ ဒကာႀကီး ….(မွန္ပါ့ဘုရား)
(ရာဂ၊ ေဒါသ၊) ျဖစ္ရင္ (ပညတ္) ေတြပါလာရတယ္၊ (႐ူပါ႐ံု႐ုပ္) အေပၚမွာ ကာမရာဂေတြ ျဖစ္ရင္ (ကာမဆႏၵနိ၀ရဏ) လို႔႐ႈရတယ္၊ ကာမႏၵ၊ ဗ်ာပါဒ၊ ထိနမိဒၶ၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ၊ ၀ီစိ ကိစၦာစတဲ့ (နိ၀ရဏ ၅ပါး) ကုိ ဤဟာ (သခၤ ါရ) လို႔လည္း ႐ႈလို႔ရတယ္၊ ဒါဟာ (သခၤါရ) တရားပဲေပါ႔…….(မွန္ပါ့)
အခုေဟာခဲ့တာေတြက (ဓမၼာႏုပႆနာ) မွာ အစဦးဆံုးေဟာခဲ့တဲ့ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္ တရားကုိ တားဆီးပိတ္ပင္ေနတဲ့ (နိ၀ရဏတရား) ေတြပါပဲ၊ မဂ္တား ဖိုလ္တားတဲ့ (နိ၀ရဏ) တရားေတြကုိ ဥာဏ္နဲ႔သိၿပီး ပါယ္ျပစ္ေနတာပဲ (မွန္ပါ့)၊ ေရကန္ထဲေရာက္လို႔ ေရၾကည္ေသာက္မယ္ဆိုရင္ ေရကန္ထဲက ဒုိက္ေတြ”
“ေမွာ္ေတြ။ သစ္ရြက္ ေတြကုိ ဖယ္ပစ္ၿပီးမွ ေရၾကည္ေသာက္ရသလိုပဲ ေရကန္နဲ႔တူတဲ့ စိတ္ (ခႏၶာ) ၀ိညာကၡႏၵာမွာလည္း မဂ္တား ဖိုလ္တားတဲ့ ဒီ (နိ၀ရဏ ၅မ်ိဳး) နဲ႔တူတဲ့ အမႈိက္ သ႐ုိက္ေတြက ရွိေနေလေတာ့ (သႏၱိသုခ) ျဖစ္တဲ့ (ေရၾကည္) မဂ္ေရစင္၊ (နိဗၺာန္) ေရစင္ (နိဗၺာန္) ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုၾကတယ္ဆိုရင္ အမႈိက္ သ႐ုိက္ေတြျဖစ္တဲ့ ဒုိက္ေတြ ေမွာ္ေတြ၊ သစ္ရြက္ ေတြနဲ႔တူတဲ့ (နိ၀ရဏ) သေဘာေတြ မရွိမွ (နိဗၺာန္) ကုိရႏိုင္တယ္၊ ဒီလို( နိ၀ရဏ) ေတြ ဖယ္ရွား ရင္းနဲ႔ ပ်က္ပ်က္သြားတဲ့ (ဥဒယဗၺယ ဥာဏ္) ျမင္ၿပီး ကုိယ္သႏၱာန္မွာ (ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ေတြကင္းၿပီးေနရင္ (ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ကင္းရာ (နိဗၺာန္) ႀကီးကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေတာ့တယ္၊ ဒကာႀကီး….(မွန္ပါ့ဘုရား)
(ဓမၼာႏုပႆနာ)က အလြန္က်ယ္၀န္းပါတယ္၊ ဓမၼာႏုပႆနာက (၅) ပုိင္းရွိပါတယ္။ နိ၀ရဏပဗၺအပုိင္းအေနနဲ႔ (သခၤ ါရကၡႏၶာေစတသိက္) ကုိ ႐ႈရတယ္လို႔လည္း ေခၚႏုိင္တယ္။ (ဓမၼႏုပႆနာ) မွာ နိ၀ရဏပဗၺအျပင္ ခႏၶပဗၺ၊ အာယတနပဗၺ၊ ေဗာဇၩဂၤပဗၺ၊ သစၥပဗၺအပုိင္းေတြလည္း ရွိေသးတယ္၊ (မွန္ပါ့ဘုရား)
နိ၀ရဏပုိင္းၿပီး၏”
” ဓမၼာႏုပႆနာ ခႏၶာပဗၺ (ခႏၶာအပုိင္း)
ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး (ဓမၼႏုပႆနာခႏၶာ ပဗၺ) မွာေဟာၾကားထားခဲတဲ့ (ပါ႒ိ) ေတာ္ ကေတာ့ —
ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတီ
ပၪၥသု ဥပါဒါနကၡေႏၶသု။ ကတၪၥ ပနဘိကၡေ၀ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ ပၪၥသု ဥပါဒါနကၡေႏၶသု။
ဘိကၡေ၀-ရဟန္းတို႔ ၊ ပုနစ- တဖန္၊ အပရံ-တပါးေသာ(ေနာက္တနည္း) ႐ႈပုံကုိျပရရင္ (ဥပါဒါန္) ၏ (အာ႐ံု) ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ (အစု) တို႔သည္ (ခႏၶာငါးပါး) ျဖစ္ၾကကုန္၏။ (ခႏၶာငါးပါး) တို႔သည္ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) မည္ကုန္၏။ ထိုခႏၶာငါးပါး (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) တရားတို႔ကုိ ဘယ္လို႐ႈမလဲ ဆိုရင္….
(ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ဆိုတဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ဟာဘယ္ (အာ႐ံု) နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္) ေခၚတဲ့တပ္မက္မႈ၊ စြဲလန္းမႈေတြ အစဥ္သျဖင့္ကပ္ပါၿပီး (ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ေတြျဖစ္ေနၾကလို႔ (ဒုကၡခႏၶာ) ေတြျဖစ္ေနၾကလြန္း လို႔ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ (ဥပါဒါနကၡႏၶာဒုကၡာ) လို႔ေခၚရတယ္၊ ဒီလို (ဥပါဒါနကၡႏၶာဒုကၡ) ေတြမျဖစ္ၾကရေအာင္ (ဓမၼာႏုဓမၼပဋိယတၱိယာ) ျဖစ္တဲ့ ေလာကုတၱရာတရားအားေလ်ာ္စြာ၊ တရားနဲ႔ေလ်ာ္စြာ ႐ႈပါလို႔ေဟာပါတယ္….(မွန္ပါ့ဘုရား)”
” ဓမၼာႏုပႆနာ (ခႏၶာငါးပါး) ႐ႈနည္းကုိ မျပမွီ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ႐ွင္ျပရရင္>…….
ပညတ္အေခၚ ပရမတ္အလို
(၁)႐ူပကၡႏၶာ-႐ုပ္အစု(႐ုပ္) ေဖာက္ျပန္မႈသေဘာအစု (႐ုပ္)
(၂)၀ိညာနကၡႏၶာ-၀ိညာဏ္အစု(၀ိညာဏ္) သိမႈသေဘာအစု(နာမ္)
(၃)သခၤါရကၡႏၶာ-သခၤါရအစု(သခၤ ါရ) ျပဳျပင္မႈသေဘာအစု(နာမ္)
(၄)ေ၀ဒနကၡႏၶာ-ေ၀ဒနာအစု(ေ၀ဒနာ) အာ႐ံုကုိခံစားတတ္သည့္သေဘာအစု(နာမ္)
(၅)သညာကၡႏၶာ-သညာအစု(သညာ) မွတ္သားတတ္သည့္သေဘာအစု(နာမ္)
(ခႏၶာငါးပါး) ဆိုတာ႐ုပ္ခႏၶာ (၁)ပါးနဲ႔ နာမ္ခႏၶာ (၄)ပါးတို႔ပဲျဖစ္တယ္၊ ခႏၶာငါးပါးကုိ (ရုပ္၊ ၀ိညာဏ္၊ သခၤ ါရ၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ) ရယ္လို႔လည္း အတိုေကာက္မွတ္ထားႏုိင္တယ္၊ (မွန္ပါ့)
(ဓမၼႏုပႆနာ) ဆိုတာ (သတိပ႒ာန္) လည္းျဖစ္တယ္ (၀ိပႆနာ) လည္းျဖစ္တယ္ (မွန္ပါ့) သတိပ႒ာန္ ျဖစ္မွလည္း”
“(၀ိပႆနာ) ျဖစ္တယ္ (မွန္ပါ့) (ဓမၼ) သေဘာလကၡဏာေလးေတြ သိတာကုိ (အဘိေဥယ်) လို႔ေခၚတယ္။ (သိ) တာကုိ (အဘိညာ) လို႔ ေခၚတယ္၊ သိအပ္တဲ့တရားပဲ… (မွန္ပါ့) သိရင္ (၀ိဇၨာ) ျဖစ္တယ္၊ သိအပ္ တဲ့တရားကုိ မသိရင္ (အ၀ဇၨာ) ျဖစ္တယ္ (မွန္ပါ့) ။
ဣတိ႐ူပံ (ဤဟာ႐ုပ္) ဣတိ႐ူပႆသမုဒေယာ၊ (ဤဟာ႐ုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္) ဣတိ႐ူပႆအတၳဂၤေမာ၊ ဤဟာ (႐ုပ္) ခ်ဳပ္ေၾကာင္းလို႔ ဒီလို႐ႈရတာကုိ (ဓမၼႏုပႆနာ) ႐ႈပြါးတယ္လို႔ေခၚတယ္….(မွန္ပါ့)
(႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤ ါရ၊ ၀ိညာဏ္) ဆိုတဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ ခႏၶာပုိင္းက ဓမၼေတြလို႔ သိရတယ္၊ (႐ုပ္) ကုိ ႐ႈတဲ့အခါမွာ (ဣတိ႐ူပံ) ဤဟာ (႐ုပ္) လို႔႐ႈရတယ္၊ (႐ုပ္) ကုိ႐ႈတဲ့အခါ-
(သတိ) နဲ႔႐ႈရင္ (သတိပ႒ာန္) ျဖစ္တယ္၊
(အသိ) ဥာဏ္ ပါေအာင္႐ႈရင္ (၀ိပႆနာ) ျဖစ္တယ္ (မွန္ပါ့)
ဤဟာ (႐ုပ္) ဆိုရင္ (႐ုပ္) ကုိသိတာ (သတိပ႒ာန္)
ဤဟာ (ေ၀ဒနာ) လို႔ (ခံစားမႈ) သိတာ (သတိပ႒ာန္)
ဤဟာ (သညာ) လို႔ (ခံစားမႈ) သိတာ (သတိပ႒ာန္)
ဤဟာ (သခၤါရ) လို႔ မိမိအတြင္းသႏၱာန္မွာ ျပဳျပင္ေနတာကုိ သိရင္ (သတိပ႒ာန္) ”
“ဤဟာ (၀ိညာဏ္) လို႔ (သိ) ႐ံုေလးသက္သက္သိတာ (သတိပ႒ာန္)
(သခၤ ါရ) ဆိုတဲ့ (ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရ) က ျပဳျပင္တာ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကံ) က ျပဳျပင္တဲ့သေဘာေတြ ထိုင္းအံုးမွ ထအံုးမွ ဘယ္သြားအံုးမွ စားအံုးမွ ေသာက္အံုးမွဆိုတဲ့ (Inside Action) ျဖစ္တဲ့ မိမိအတြင္းသႏၱာန္မွာႏႈိးေဆာ္တာေလးေတြ ျပဳျပင္ေနတာေလးေတြက (သခၤ ါရ) တရားေတြ ျဖစ္လို႔ (သခၤ ါရ) တရားေလးေတြ ေပၚလာရင္၊ ဤဟာ (သခၤ ါရ) လို႔ ႐ႈတာ (သတိပ႒ာန္) တစ္စံုတစ္ခုကုိ သိလိုက္ရင္ ဤဟာ (၀ိညာဏ္) လို႔သိမႈေလးကုိ႐ႈတာ (သတိပ႒ာန္) ပဲ၊ ဒီလို (ခႏၶာငါးပါး) ကုိသိေအာင္ ႐ႈတာကုိ (ဓမၼာ ႏုပႆနာ) (ခႏၶာပဗၺ) ခႏၶာပုိင္းလို႔ေခၚတယ္၊ ဒီလို ခႏၶာေတြ ျဖစ္တိုင္း (သတိ) ေလးနဲ႔ (သိ) ေနရင္ သိလိုက္တာနဲ႔ (ခ်ဳပ္) သြားတာပဲ (မွန္ပါ့)
သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ဆိုတာ (အျဖစ္) ကုိသိတာ၊
၀ယဓမၼာႏုပႆီ ဆိုတာသိလိုက္တာနဲ႔ ခ်ဳပ္သြားတာကုိသိတာ၊ (အပ်က္) သိတာ၊
သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ၀ယ ဓမၼာႏုပႆီ ဆိုတဲ့ျဖစ္တာေရာ၊ ပ်က္တာပါ၊ (သိ) ေတာ့မွ (သတိပ႒ာနဘာ၀နာ) လို႔ေခၚတယ္…အဲဒီလိုသိရင္(၀ိပႆနာ) ျဖစ္တယ္ (မွန္ပါ့)
ဓမၼာႏုပႆနာ ခႏၶာပဗၺ (ခႏၶာအစုသေဘာ႐ႈျခင္း) မွာ ”
“(ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိညာဏ္) ဆိုတဲ့ (ခႏၶာအစု) ေတြ႐ႈတဲ့ေနရာမွာ (႐ုပ္) ႐ႈပံုကုိ အရင္ ဆံုးျပမယ္ (မွန္ပါ့)
(ရုပ္) ႐ႈနည္း
(ဓမၼာႏုပႆနာ) ဆိုတဲ့ (၀ိပႆနာ) ႐ႈပံုက (ဓမၼ) သဘာ၀ေလးေတြကုိ ႐ႈတာ၊ ႐ႈတဲ့ေနရာမွာ (ဥာဏ္) နဲ႔ (ပရမတ္) ကုိ ႐ႈရတာ၊ (ပရမတ္) ကုိ႐ႈႏုိင္ရင္၊ (အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ) ေတြကုိ လြန္သြားၿပီ၊ ဤဟာ (ရုပ္) ပဲလို႔အသိျဖစ္ရင္ (ပရမတ္) ႐ုပ္မဟာဘုတ္ (႐ုပ္) ဒီလိုသိလိုက္ရေတာ့ (ပရမတ္) ကုိ႐ႈၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ ကုိ လြန္ၿပီး (ဥာဏ္) စခန္းေရာက္သြားတယ္၊ (ဥပမာ) ျမင္မႈကိစၥေလးတခုမွာ မိန္းမ႐ုပ္တစ္ခုျမင္လိုက္ရင္ ကုိယ့္အျမင္မွာ မိန္းမ၊ ေယာကၤ်ား၊ ရယ္လို႔ ျမင္လိုက္သိလိုက္ရင္ (အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္) ပါတယ္၊ အဲဒါ (သတိပ႒ာန္) ပဲ၊
(ပညတ္) ေပၚမွာ႐ႈတာကုိ (ပညတ္) အျမင္နဲ႔႐ႈတာကုိ (သတိပ႒ာန္) (မွန္ပါ့) (ဓမၼ) သေဘာနဲ႔ ျမင္ရမွာက ( ဣတိ႐ူပံ) ဤဟာ (႐ုပ္) ဧတၱက႐ူပံ (႐ုပ္) သည္ ဤမွ်ေလာက္ပဲ (႐ုပ္) ထက္မပုိဘူး၊ (ဣတိ႐ူပႆအတၳဂၤေမာ) ဤဟာ႐ုပ္ခ်ဳပ္ေၾကာင္းလို႔ ဒီလို (ဥာဏ္) နဲ႔႐ႈလိုက္ရင္ (ပညတ္) မပါလို႔ (ပရမတ္)ေရာက္သြားတယ္၊ (ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) လည္းမပါဘူး၊ (ပဋိစၥသမုပၸါဒ္) လည္းတန္းမသြားတဲ့ (ဥာဏ္) အျမင္နဲ႔ ႐ႈတာျဖစ္လို႔ (၀ိပႆနာ) ျဖစ္သြားတယ္၊ ဒီ အသိက”
“(ပရမတ္) အသိ ျဖစ္သြားလို႔ ပထမတန္း (ဥာဏ္) ျဖစ္သြားတာေပါ့ ဒကာႀကီး…..(မွန္ပါ့ဘုရား)
တကယ္ေတာ့ (၀ိပႆနာ) ဆိုတာ စာေတြမွာလာပါတယ္။
“” ပညတၱႎ ႒ေပတြာ အနိစၥဒိကာေရန ၀ိ၀ိဒံ ပႆတီတိ ၀ိပႆနာ”” လို႔ဆိုတယ္မဟုတ္လား……(မွန္ပါ့) ဒါေၾကာင့္ (၀ိပႆနာ) ဆိုတာ (ပညတ္) မပါပဲ႐ႈရတဲ့အမ်ိဳးပဲ၊ (မွန္ပါ့)။ (ပညတ္) မပါေအာင္႐ႈရမွာ ဆိုေတာ့ (ဥာဏ္) အျမင္နဲ႔႐ႈရမွာျဖစ္ေတာ့ (သမၼာဒိ႒ိ) အမွန္ျမင္နဲ႔ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ႐ႈရတယ္….. (မွန္ပါ့)
(႐ုပ္) ႐ႈရင္(ဣတိ႐ူပံ) ဤဟာ (႐ုပ္)ပဲလို႔ ႐ႈရင္ (သမၼာသကၤပၸ) ျဖစ္တာေပါ့၊ ပညာမဂၢင္နဲ႔႐ႈတာ ျဖစ္သြားၿပီ…..(မွန္ပါ့) (႐ုပ္) လို႔မသိပဲ မ႐ႈပဲ ေယာက္်ားပဲ မိန္မပဲ ငါပဲ၊ သူပဲ၊ သတၱ၀ါပဲအေနနဲ႔ ႐ႈမိေနရင္ (မိစၦာသကၤပၸ) ျဖစ္ေနတယ္.. (မွန္ပါ့) ကာမ၊ ရာဂ၊ နိ၀ရဏနဲ႔ (ပညတ္) ေတြပါေနတယ္။ (မိန္မ) မဟုတ္ (႐ုပ္) လို႔ပဲ႐ႈတာက ပညာမဂၢင္ (သမၼာသကၤပၸ) နဲ႔ ႐ႈတာ၊ (မွန္ပါ့) ၊ ပညာ (ဥာဏ္) နဲ႔ ႐ႈတာျဖစ္ေတာ့ တကယ္ပဲ (ပညတ္) မပါပဲ (႐ုပ္) (ပရမတ္) ကုိ႐ႈရာ ေရာက္သြားေတာ့(ပထမ) တန္းစားတရား ျဖစ္တာေပါ့၊ ဒကာႀကီး…(မွန္ပါ့)
(နိဗၺာန္) ဟာ ( ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ကုန္ရင္ (နိဗၺာန္) ကုိ (ဥာဏ္) နဲ႔ ျမင္ရတာျဖစ္ေတာ့ (ဓမၼႏုပႆနာ) တရား (သေဘာ)ဟာ
”
“(ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ) ျဖစ္ေစတဲ့ (ပညတ္) ေတြကုိတတိ၊ တတိနဲ႔ သတ္ခ်ေနတဲ့တရားျဖစ္ေတာ့ (ပထမ-တန္း) ျဖစ္တာေပါ့။ (မွန္ပါ့)
(ဓမၼာႏုပႆနာ) ကမွ (၀ိပႆနာ) မွာ ပထမတန္းျဖစ္တာ၊ ျမတ္စြာဘုရား ႏွလံုးသြင္းတဲ့တရားက (ဓမၼာႏုပႆနာ) တရားပဲ (မွန္ပ့ါ) (ဓမၼာႏုပႆနာ) ကုိ (ပညတ္) မပါေအာင္႐ႈရမွာဆိုေတာ့ (ဥာဏ္) လိုတာေပါ့၊ (သတိပ႒ာန္) ထက္ေက်ာ္သြားၿပီ၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ ထက္လည္း ေက်ာ္လြန္ေနၿပီ (မွန္ပ့ါ)
ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမ၊ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါ၊ လို႔ေခၚတဲ့ (သတၱ၀ါ) ၀တၳဳပစၥည္းေတြက (နာမသႏၱာန္) (ပညတ္) ေတြ၊ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမျမင္ရင္ ေယာကၤ်ား၊မိန္မဆိုတဲ့ အေခၚ (ပညတ္) ကုိဖယ္ၿပီး ထားခဲ့ၿပီး ဤဟာ(႐ုပ္) လို႔႐ႈရမယ္၊ ဘာပဲျမင္ျမင္ (႐ုပ္) အဆင္းလို႔ပဲ သိရတယ္၊ (ပရမတ္) က (႐ုပ္) ပဲျဖစ္တယ္။ (ပညာ) နဲ႔ျမင္တဲ့ အမွန္ျမင္ (သမၼာဒိ႒ိ) ကလည္း (႐ုပ္) ပဲျမင္ရမယ္၊ အသံၾကားရင္ ဘာသံ၊ ညာသံေတြမလိုက္နဲ႔ ၊ အသံ (႐ုပ္) ပဲသိရမယ္၊ စိတ္ထဲမွာ (ပညတ္) မပါရဘူး…(မွန္ပါ့ဘုရား)၊ (႐ုပ္) အေပၚမွာ (ပညတ္) မျဖစ္ေစပဲ၊ (ပရမတ္႐ုပ္)ကုိ (ဥာဏ္)နဲ႔႐ႈတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ (မွန္ပါ့)၊ (႐ုပ္) ကုိ ကြဲကြဲျပားျပား ႐ႈတတ္ေအာင္ (ခႏၶာငါးပါး) နဲ႔ပတ္သက္ေနတဲ့ (ဥပါနကၡႏၶာ)နဲ႔ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) (ဥပါဒါ႐ုပ္)အေၾကာင္းေလးေတြသိေအာင္ ေျပာျပအံုးမယ္…(မွန္ပါ့)”
” ဥပါဒါနကၡႏၶာ
လူလို႔ေခၚေနၾကတဲ့ လူဟာ တကယ္မရွိဘူး။ တကယ့္အရွိတရား အမွန္တရားက (နာမ္႐ုပ္) ေခၚတ့ဲ (ခႏၶာငါးပါး) ပဲျဖစ္တယ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ ခ်စ္ၾကတယ္၊ ခင္ၾကတယ္၊ စြဲလန္းၾကတယ္၊ ၀မ္းထဲက (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္) နဲ႔ စြဲလန္းၾကလို႔ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက နာမည္ေပးထားေတာ္မူပါတယ္၊ ငါ့ခႏၶာကုိယ္ ေဘးမရွိပါနဲ႔၊ ရန္ မရွိပါေစနဲ႔၊ ဖ်ားနာမႈကင္းပါေစ၊ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ရ ပါလို၏နဲ႔။ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးခ်စ္ခင္စြဲလန္းေနၾကတယ္။…..(မွန္ပါ့)
(ခႏၶာငါးပါး) ဟာ စြဲလန္းမႈပါတဲ့ (ဥပါဒါန္) ၏ (အာ႐ံု) မ်ားလည္း ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ဘယ္(စိတ္ခႏၶာ) ပဲျဖစ္ျဖစ္(အစြဲအလန္း) ေပၚမူတည္ၿပီးျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ဘယ္ (အာ႐ံု)နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ (႐ုပ္) ကုိလည္းစြဲလန္းၾကတယ္၊ (ေ၀ဒနာ)ကုိလည္းစြဲလန္းၾကတယ္၊ (သညာ) ကုိလည္း စြဲလန္းၾကတယ္၊ (သခၤ ါရ) နဲ႔ (၀ိညာဏ္) ျဖစ္ရင္လည္း စြဲလန္းမႈပါလို႔ (ခႏၶာငါးပါး) ဟာ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္) ေတြကပ္ညႇိေနတဲ့ အစြဲအလန္းေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကလို႔ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ အစြဲအလန္း႐ွိတဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ရယ္လို႔ ပါ႒ိလို (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)လို႔ ျမတ္စြားဘုရားက နာမည္ေပးထားေတာ္မူပါတယ္…(မွန္ပါ)၊ ရွင္းျပအံုးမယ္…
(ခႏၶာငါးပါး) ရတာဟာ ကုိယ္မွာရွိတဲ့ဒြါရ (၆)ေပါက္ (အခံဓါတ္)”
“မ်က္ေစ့၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္နဲ႔ ျပင္ပက ( အတိုက္ဓါတ္) ျဖစ္တဲ့အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ၊ အရသာ၊ ထိေတြ႔စရာ၊ ႀကံေတြးစရားေတြနဲ႔ ေတြ႔တိုက္ေတာ့ (အပြင့္ဓါတ္) ေခၚ တဲ့ ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ထိေတြစိတ္၊ ႀကံေတြးစိတ္ဆိုတဲ့စိတ္ (၆)ပါး ေတြ ျဖစ္ေပၚတယ္၊ (စိတ္) တစ္လံုးျဖစ္တိုင္း (ခႏၶာငါးပါး) တေပါင္းတည္း ပါ၀င္ၿပီးျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ နံရ၊ ေတြ႔ထိရ၊ ႀကံေတြးရတယ္၊ ….မွန္ပါ႔
(စိတ္) ကေလးတစ္လံုးျဖစ္ေပၚတိုင္းမွာ (ခႏၶငါးပါး) လံုးပါ၀င္ေနပံုကုိ ႐ွင္ျပရရင္ (မိမိသႏၱာန္) မွာလာထင္တဲ့ (ျမင္စိတ္) ခႏၶာဆိုရင္ ျမင္ရတဲ့ေနရာမွာ ျမင္ရတဲ့ ႐ူပါ႐ံု (ရုပ္) (႐ူပကၡႏၶာ) လည္းပါတယ္၊ ျမင္လို႔ေကာင္းတာ မေကာင္းတာကုိခံစာရတဲ့ (ေ၀ဒနာ) ျဖစ္တဲ့ (ေ၀ဒနကၡႏၶာ) လည္းပါတယ္၊ ဘာျမင္တာပဲဘယ္သူ၊ ဘယ္၀ါ၊ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ (မွတ္သား) တတ္တဲ့ (သညာ) (သညာကၡႏၶာ) လည္းပါတယ္၊ ျမင္မႈကိစၥၿပီးေအာင္ ေၾကာင့္က်စိုက္မႈ၊ ႏွလံုးသြင္းမႈေတြကုိ ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ (သခၤ ါရ) (သခၤ ါရကၡႏၶာ) လည္းပါတယ္၊ ျမင္တဲ့အေပၚမွာသိမႈ (၀ိညာဏ္) (၀ိညာကၡႏၶာ) လည္းပါေတာ့ ျမင္တဲ့ကိစၥေလးတစ္ခုမွာ (ခႏၶာငါးပါး)လံုးပါ၀င္ေပါင္းစုၿပီး ဘယ္သူဘယ္၀ါ၊ ဘာညာရယ္လို႔ ျမင္ရ (သိ) ရတယ္၊ ဒီလိုပဲ ၾကားမႈ၊ နံမႈ၊စားမႈ၊ထိေတြ႔မႈ၊ၾကံေတြးးမႈစိတ္ေတြျဖစ္ေပၚရာမွာလည္း (ခႏၶာငါးပါး) လံုး စုေပါင္းၿပီးပါလို႔ (သိမႈ) ျပည့္စံုတဲ့ (စိတ္) တခုျဖစ္ရတယ္၊”
” ဒီလို ( ခႏၶာငါးပါး) ခြဲျခားသိလိုက္ေတာ့ ေ၀ါ၀ု႒ာန=ပုိင္းျခား သိတာကို (ဓမၼာႏုပႆနာ) ျဖစ္သြားတယ္လို႔ေခၚတယ္၊ (မွန္ပါ့)
ဒီ(ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (ျမင္) ရတဲ့ (စိတ္ခႏၶာ) အေပၚ (ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (ၾကား) ရတဲ့ (စိတ္) အေပၚမွာ (ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (နံ) ရတဲ့စိတ္အေပၚမွာ (ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (စား) ရတဲ့ (စိတ္) အေပၚမွာ၊ (ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (ထိေတြ႕)မႈျဖစ္တဲ့ (စိတ္) အေပၚမွာ (ခႏၶာငါးပါး) လံုးနဲ႔ (ၾကံေတြး) ရတဲ့ (စိတ္) ျဖစ္ရတဲ့အေပၚမွာ (႐ုပ္) ေရာ၊ (ေ၀ဒနာ) ေရာ၊ (သခၤ ါရ)ေရာ၊ (သညာ) ေရာ၊ ၀ိညာဏ္ တို႔ေတြမွာ ႏွစ္သက္မႈ တပ္မက္မႈ (တဏွာ) ျဖစ္ေစတယ္၊ (တဏွာ) ေၾကာင့္ စြဲလန္းမႈ (ဥပါဒါန္) ေတြ ျဖစ္တယ္၊စြဲလန္းမႈေၾကာင့္ျပဳလုပ္မႈ (ကံ) ေတြျဖစ္လာေတာ့ (စိတ္ ၆) မ်ိဳးထဲက ဘယ္စိတ္ခႏၶာကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္(စိတ္) ပဲလာလာ (တပ္မက္) မႈ စြဲလန္းမႈ နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ အစြဲအလန္းေတြရွိေနတဲ့ (ခႏၶာ) ပါ႒ိလို (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)လို႔ေခၚတယ္….(မွန္ပ့ါ) ဒီလိုစြဲလန္းမႈ (ဥပါဒါန္) ေတြပါေနတာေၾကာင့္ (ဥပါဒါန္) ေၾကာင့္ (ဥပါဒ္)ေရာက္ဆိုသလို (ဒုကၡ) ေရာက္ေနၾကတဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ-ဒုကၡာ) လို႔ျမတ္စြာဘုရား ေဟာရပါတယ္….(မွန္ပါ့) ။
ထပ္ၿပီးရွင္းျပရရင္..(ဥပါဒါနကၡႏၶာ)ဆိုတာ စြဲလန္းမႈပါတဲ့ (သိစိ္တ္) ျဖစ္လာတဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ကုိေခၚတယ္၊ အာ႐ံု (၆) ပါးေပၚမွာ”
“ျမင္သိ၊ ၾကားသိ၊ နံသိ၊ စားသိ၊ ထိေတြ႕သိ ႀကံေတြးသိေတြျဖစ္တဲ့အခါ (၀ိညာဏ္သိ) လို႔ေခၚတယ္၊ ဒီလို (၀ိညာဏ္) သိေလးနဲ႔ (သိရံု)ေလး (အသိ) ဟာ (ပရမတ္႐ုပ္) ျဖစ္တဲ့မူလဘူတ (႐ုပ္) အစစ္အမွန္ျဖစ္တဲ့ (ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ၀ါေယာ) ဓါတ္ႀကီး ေလးပါးနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ေပၚမွာ သိရတာမ်ိဳးပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီ အသိမ်ိဳးကုိ မသိၾကပဲ ပုထုဇဥ္တို႔သိၾကတဲ့အသိက (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကံ၊) ေရာက္တဲ့ (ဥပါဒါရုပ္) အေပၚ သိတာမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကလို႔ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) လို႔ျမတ္စြာဘုရားက ေခၚေ၀ၚသမုတ္ထားရတယ္၊ နံမည္ေပးထားရတယ္၊ ဓမၼာဓၾကၤာ ထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ခႏၶာငါးပါးကုိ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) လို႔ ေဟာၾကားပါတယ္ေလ….(မွန္ပါ့)
(ခႏၶာငါးပါး) ကုိ (သတၱ၀ါ) လို႔ယူရင္ (ဒိ႒ာသ၀) ျဖစ္သြားတယ္၊
(ခႏၶာငါးပါး)ကုိ (ငါ) လို႔ယူရင္ (ဘ၀ါသ၀) ျဖစ္သြားတယ္၊
(ခႏၶာငါးပါး) ကုိ (တပ္မက္) တယ္ဆိုရင္ (ကာမသ၀) ျဖစ္သြားတယ္၊
( ခႏၶာငါးပါး) ကုိ အထက္က (အာသ၀သံုးပါး) နဲ႔ယူခဲ့ရင္ (အ၀ိဇၨာ) သ၀ျဖစ္သြားတယ္ (မွန္ပါ)
ျမင္ရင္ျမင္တဲ့ (ခႏၶာငါးပါး) ဟာ (ဥပါဒါန္) အာ႐ံုေတြခ်ည္းျဖစ္ၾကလို႔ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကံ) ေတြနဲ႔ ဆက္သြားၾကလို႔ (ခႏၶာငါးပါး)
”
“ကုိ (ဥပါဒါန္ခႏၶာငါးပါး) လို႔ေခၚရတယ္၊ ျမင္တာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္အံုးမွ ၿပံဳးျပအံုးမွ၊ ဘာလုပ္အံုးမွ ထိုင္းအံုးမွ၊ ေျပာဆိုအံုးမွ၊ ၀ယ္အံုးမွဆိုတဲ့ ျမင္မႈနဲ႔ (စိတ္အစဥ္) မွာလုပ္ရမွာကုိ (စြဲၿမဲ) ေနတဲ့ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ) ေတြ (Automatic) ပါေနၾကလို႔ (ပုထုဇဥ္) ေတြရဲ႕ ျမင္မႈ၊ ၾကားမႈ၊ နံမႈ၊ စားမႈ၊ ထိေတြ႕မႈ၊ ႀကံေတြးမႈ၊ မွန္သမွ်မွာ ဘယ္သူကျဖင့္ဘယ္လို ဘာပစၥည္းကျဖင့္ ဘယ္လိုစသျဖင့္ စိတ္အစဥ္အတန္းမွာ ငါ၊ ငါ့ဥစၥာဆိုတဲ့ အစြဲအလန္းနဲ႔ (ဥပါဒါန္ခႏၶာ) ျဖစ္ေနၾကလို႔ (ခႏၶာငါးပါး) နဲ႔ ျဖစ္ရတဲ႔စိတ္ခႏၶာကုိ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) လို႔ေခၚရတယ္…(မွန္ပါ့)
ျမင္ေတာ့လည္းျမင္႐ုပ္က (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ျဖစ္ၿပီး (ဥပါဒါရုပ္) ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ၾကားေတာ့လည္ၾကားရုပ္၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ဥပါဒါရုပ္) အသံရုပ္ပဲ၊ နံေတာ့လည္း (ဥပါဒါရုပ္) နံလို႔ေကာင္းတာ၊ မေကာင္းတာ ခံစားတတ္တဲ့ (ေ၀ဒနာဥပါဒါနကၡႏၵာ) (ဥပါဒါရုပ္) စားေတာ့လည္းေကာင္းမေကာင္းခံစား ရာက ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ) ပါတဲ့ စားရုပ္၊ ထိေတြေတာ့လည္း (ဥပါဒါရုပ္)၊ ၾကံေတြးေတာ့လည္း (ဥပါဒါရုပ္) ေတြဟာ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္)ဘက္ေရာက္သြားတတ္ၾကလို႔ (ဥပါဒါရုပ္)**** (တင္ၿပီး)****
…. ႐ုပ္ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေ၀ဒနာ ဥပါနကၡႏၶာ၊ သညာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊ ႏွလံုးသြင္းတာကသခၤါရဥပါဒါနကၡႏၶာ၊ သိတာက ၀ိညာနကၡႏၶာ၊ ျဖစ္လို႔ (ဥပါဒါန္ခႏၶာငါးပါး) ရယ္လို႔ (ခႏၶာငါးပါး) ဟာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာဒုကၡာ) လို႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာရ ပါတယ္၊ (ခႏၶာငါးပါး) ဟာ”
“(ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ျဖစ္တဲ့အတြက္ (႐ုပ္) ကုိ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတယ္ (မွန္ပါ့) ဒီေလာက္ရွင္ျပရင္ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) အေၾကာင္း ျပည္စံုလံုေလာက္ၿပီလို႔ သိေရာေပါ့…(မွန္ပါ့သိပါၿပီဘုရား)
မဟာဘုတ္ရုပ္
ခႏၶာကုိယ္ေကာင္ႀကီးရဲ႕ တကယ္အရွိတရား (ပရမတ္႐ုပ္) အစစ္အမွန္က (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲ႐ွိတယ္ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ဆိုတာ ဓါတ္ႀကီးေလးပါး အစုအေ၀းပဲ ခႏၶာကုိယ္ေကာင္ႀကီးဟာ (မဟာဘုတ္ဓါတ္ႀကီးေလးပါး) ျဖစ္တဲ့ ပထ၀ီ (မာမႈ ေပ်ာ့မႈ) ေတေဇာ (ပူမႈ ေအးမႈ) အာေပါ (ယုိစီးမႈ၊ ဖြဲ႕စည္းမႈ) ၀ါေယာ (တြန္ကန္မႈ) ဆိုတဲ့ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးရွိတဲ့ (႐ုပ္) အမွန္ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲ၊ တကယ္ရွိတာပါ၊ (လူ) ဆိုတဲ့ခႏၶာကုိယ္ေကာင္ႀကီးမွာ (ပထ၀ီ) ျဖစ္တဲ့ ဦးေခါင္းကမာတာ၊ ပါးကေပ်ာ႔တာ (ေတေဇာ) က၊ ေတေဇာဓာတ္မ်ားတဲ့ လက္ဖ၀ါးက (ပူတယ္) ေတေဇာဓာတ္နည္းတဲ့ေျခဖ၀ါးက (ေအးတယ္) ဗိုက္ကုိစမ္းၾကည့္ရင္၊ ႏွာေခါင္းစမ္းၾကည့္ရင္၊(၀ါေယာ) ျဖစ္တဲ့ (တြန္းကန္) မႈေတြ႕ရတယ္၊ (အာေပါ) ျဖစ္တဲ့ေသဓြးေတြ၊ ပါးစပ္ထဲၾကည့္ရင္ တံေထြးေတြ (ယိုစီး)ေနတာ (ဖြဲ႕စည္း) ေနတဲ့ (အာေပါ) ကုိေတြ႔ရမယ္၊ ခႏၶကုိယ္ႀကီးရဲ႕ အတြင္းသႏၱာန္ တည္ေဆာက္ထားတာ ဒီဓါတ္ႀကီးေလးပါးပဲ႐ိွတယ္…(မွန္ပါ့)။
(ဓမၼ) သေဘာမွာ ခႏၶကုိယ္(႐ုပ္) ႀကီးဟာ (မဟာဘုတ္႐ုပ္)”
“က မွ (႐ုပ္) အစစ္မွန္ (ပရမတ္႐ုပ္) ျဖစ္တယ္၊ ဒီ မဟာဘုတ္ရုပ္ ကမွ မမွန္ရွိ၊ အဟုတ္ရွိ (႐ုပ္) ပဲ တိရိ စၦာန္၊ သစ္ပင္စတဲ့ သက္႐ွိသက္မဲ့ သႏၱာန္ေတြမွာလည္း (မဟာဘုတ္ရုပ္) ပဲ႐ွိတယ္၊ (မဟာဘုတ္) ဆိုတာ မဟာ=ႀကီးေသာ၊ ဘူတ=ထင္ရွားေသာ ဓါတ္ႀကီးေလးပါး အစုအေ၀းပဲရွိလို႔ (မဟာဘုတ္ရုပ္) လို႔ေခၚ ရတယ္ (မွန္ပါ့)
“” သတၱ၀ါမဟုတ္ (မဟာဘုတ္) အဟုတ္အိမ္ႏွင့္ တူသတည္း””
လို႔ဘုန္ႀကီး စပ္ထားပါတယ္၊ အိမ္နဲ႔တူတယ္ဆိုတာက ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အရုိးအႀကီးအေသးေတြက တိုင္ေတြ၊ ေဒါက္ေတြ၊ အေၾကာကႀကိဳးေတြ၊ သံေခ်ာင္းေတြ၊ ပ်ဥ္ျပားေတြ၊ ဘိလပ္ေျမဆိုတာက အေသြးအသားကုိ အာေပါ (ေရ) သေဘာ၊ ေတေဇာ (ေလ) သေဘာနဲ႔စည္းကပ္ေအာင္ ဖြဲ႔စည္းလိမ္းႀကံထားၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္လို႔ပဲ ေယာကၤ်ား၊ မိန္မ၊ လူ(သတၱ၀ါ)လို႔ ေခၚေနၾကရတာ။
အေသြးအသားေတြကလည္း ေရဓါတ္၊ ေျမဓါတ္ေတြပဲ၊ အ႐ုိးအသားေတြကုိ စုေပါင္းေခၚရင္ ေျမဓါတ္ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက အဇၩတၱိကာစ (ပထ၀ီဓါတု) အတြင္း႐ုပ္လည္း ေျမႀကီး၊ ဗဟိဒၶိကာစ (ပထ၀ီဓါတု) အျပင္႐ုပ္လည္း ေျမႀကီးပဲလို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားေတာ့ ကုိယ့္ကုိကိုယ္လည္း ေျမႀကီး႐ုပ္ ပဲလို႔ယူရတယ္၊ ေျမႀကီးလိုသီးခံရမယ္၊( ႐ုပ္) ေရာက္ေအာင္ သိရတယ္ (စိတ္၊ ေစတသိက္) ေရာက္ေအာင္ (နာမ္) ေရာက္ေအာင္ (႐ုပ္နာမ္) ေရာက္ ေအာင္သိမွ”
“(နိဗၺာန္) ေရာက္တယ္…(မွန္ပါ့)
လူလို႔ေခၚတဲ့လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစာၦန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သစ္ပင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ပစၥည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မူလဘူတ တကယ္အျဖစ္အမွန္သေဘာက (မဟာဘုတ္) ဓါတ္ႀကီး (၄)ပါးရုပ္ (မဟာဘုတ္ရုပ္) ပဲရွိတယ္၊ ေသသြားလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ပ်က္စီးသြားလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ေျမႀကီးထဲပဲျမႇဳပ္ျမႇဳပ္၊ မီး႐ိႈ႕လို႔ျပာျဖစ္သြားလို႔ ျပာက ေျမႀကီးေပၚမွာပဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျမႀကီးပဲျဖစ္သြားမွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဓါတ္ႀကီး (၄)ပါးပါတဲ့ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ေျမႀကီး႐ုပ္လို႔ပဲယူရတယ္၊ တိရစာၦန္၊ ပစၥည္းစတဲ့ သက္႐ွိ သက္မဲ့ (႐ုပ္) ေတြဟာ မာမႈ၊ ေပ်ာ႔မႈ၊ ပူမႈ၊ ေအးမႈ၊ တြန္းကန္မႈေတြ႐ွိၾကတဲ့ ဒီ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲအရင္းခံ႐ွိၾကတယ္ (မွန္ပါ့)
မ်က္ႏွာ၊ ေခါင္း၊ ခါး၊ ေျခ၊ လက္ေတြဟာ အေခၚအေ၀ၚ (ပညတ္) ေတြပဲ၊ (႐ုပ္) အစစ္မဟုတ္ၾကဘူး၊ နိမိတ္သႏၱာန္ (ပညတ္) ေတြပဲျဖစ္ၾကတယ္။ (႐ုပ္) ရဲ႕မူလဘူတ႐ုပ္အစစ္က (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲ႐ွိတယ္ (မွန္ပါ့) ေနာက္တခါမွတ္ထာရမည့္ (ဥပါဒါ႐ုပ္) ကုိလည္း ေျပာအံုးမယ္ (မွန္ပါ့)။
ဥပါဒါ႐ုပ္
မ်က္စိနဲ႔ျမင္သမွ် အဆင္း႐ူပါ႐ံုက (႐ုပ္) ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ (ဥပါဒါန္) လို႔ေခၚတဲ့စြဲလန္းစရာ (အာ႐ံု႐ုပ္) ျဖစ္သြားလို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတယ္။”
“(ဥပါဒါန္) တို႔၏အာ႐ံုျဖစ္လို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မိမိသႏၱာန္မွာရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္နဲ႔ ျပင္ပအာ႐ံု အဆင္း (႐ုပ္) ေတြနဲ႔ ေတြ႔တို္က္တဲ့အခါ အာ႐ံု (၆)ပါးျဖစ္တယ္၊ ျမင္တဲ့ အဆင္း အာ႐ံု (႐ုပ္) ျဖစ္တဲ့လူကုိျမင္ရင္၊ ၀တၳဳပစၥည္းကုိ ျမင္ရင္ (ဥပါဒါန္) ဆိုတဲ့အစြဲေလးက ဘယ္သူဘယ္၀ါ၊ ဘာပဲ၊ ဘာပစၥည္းပဲ ေျပာအံုမွ ေခၚအံုးမွ၊ သြားအံုးမွ၊ ဘာလုပ္အံုးမွ ဆိုတဲ့ကိစၥ၊ ၀ိစၥေတြက ျဖစ္လာလို႔ ဒီလိုျမင္တဲ့အေပၚမွာ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စြဲမွတ္ထားတဲ့ ကိစၥေထြလာမ်ားလာ တတ္ၾကတာကို (ဥပါဒါန္) ျဖစ္လာတယ္လို႔ေျပာတာ ဘယ္အေပၚမွလဲ၊ ျမင္တဲ့ (႐ုပ္) အေပၚမွာ (ဥပါဒါန္) တို႔၏ (အာ႐ံု) ျဖစ္လို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲရျခင္းပဲ။
(ဥပါဒါန္) တို႔၏ (အာ႐ံု) ကဘယ္သူ႕အေပၚမွာလဲ၊ ျမင္ရတဲ့အဆင္း (႐ုပ္) အေပၚမွာ စြဲၾကလို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚတာ၊ (ဥပါဒါ႐ုပ္) ဆိုတာ (မဟာဘုတ္ရုပ္)ကုိမွီၿပီးမွျဖစ္တယ္၊ မူလဘူတက (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲ၊ ႐ုုပ္(၂၈) ပါးရွိတဲ့အနက္ မဟာဘုန္႐ုပ္ (၄)ပါးကုိႏုတ္လွ်င္ က်န္(၂၄)ကုိ ဥပါဒါ႐ုပ္လို႔ေခၚတယ္၊ မဟာဘုတ္ေလးပါးက လြဲၿပီး က်န္႐ုပ္ေတြဟာ ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ စြဲယူမွတ္သားစြဲလန္းတဲ့ (႐ုပ္) ေတြျဖစ္ၾကလို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတယ္…..(မွန္ပါ႔)
နားနဲ႔ၾကားတဲ့အသံကလည္း (႐ုပ္)ပဲ (ဥပါဒါ႐ုပ္)၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔နံတဲ႔အနံ႔ကလည္း (႐ုပ္) ၊ ပါးစပ္နဲ႔စားရလို႔ လွ်ာေပၚမွာ ”
“အရသာျဖစ္တာကလည္း (႐ုပ္)ပဲ (ဥပါဒါ႐ုပ္)၊ ကုိယ္နဲ႔ထိေတြရတဲ႔ အေတြ အထိကလည္း (႐ုပ္)ပဲ၊ စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ (ဓမၼာ႐ံု) ကလည္း (႐ုပ္)ပဲ (ဥပါဒါ႐ုပ္)ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒြါရ (၆)ပါးျဖစ္တဲ့ မ်က္ေစႏွင့္ျမင္တာ၊ နားနဲ႔ၾကားတာ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔နံတာ၊ ပါးစပ္နဲ႔စားတာ၊ ကုိယ္နဲ႔ထိေတြတာ၊ စိတ္နဲ႔ႀကံေတြးတာအားလံုးဟာ (တဏွာ၊ ဥပါဒါ႐ုပ္)ဘက္ကုိေရာက္တတ္လို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္)ပဲ၊ တကယ္ေတာ့ ဒီ (ဥပါဒါ႐ုပ္) ဟာ ဓါတ္ႀကီး (၄)ပါးနဲ႔တကြျဖစ္တဲ့ (မဟာဘုတ္) ႐ုပ္ကုိမွီၿပီးျဖစ္တဲ့ (႐ုပ္) လို႔ေခၚတယ္၊
ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ႕ အျမင္က (ဥပါဒါ႐ုပ္) လည္းမသိၾကဘူး၊ (မဟာဘုတ္) ႐ုပ္လို႔လည္း မသိၾကဘူး၊ လူ႐ုပ္၊မိန္းမ႐ုပ္၊ ေယာကၤ်ား႐ုပ္၊ တိရိစၦာန္ရုပ္၊ ပစၥည္း႐ုပ္ဆိုတဲ႔ (ပညတ္) နိမိတ္ေတြကုိပဲ (႐ုပ္) ထင္ေနၾကတာ၊ မဟုတ္လား…(မွန္ပါ့) ၊ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ (႐ုပ္) မဟုတ္ဘူး (ပညတ္နိမိတ္) ႀကီးေတြပဲ၊ (နိမိတ္)ငယ္ကမ်က္ႏွာ၊ ေခါင္း၊ ခါး၊ ေျခ၊ လက္ေတြပဲ၊ ဒီနိမိတ္ငယ္ (ပညတ္) ကုိလည္း ပုထုဇဥ္တို႔က (႐ုပ္)ပဲေအာင္းေမ႔ေနၾကတယ္၊ ထင္ေနၾကတယ္၊ အရိယာျဖစ္တဲ႔သူေတြက (ဥပါဒါ႐ုပ္)နဲ႔ (မဟာဘုတ္႐ုပ္) ပဲသိၾကတယ္..(မွန္ပါ့)
(ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ ဘာေၾကာင့္ေခၚရသလဲဆိုရင္ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္တဲ့႐ုပ္အေပၚမွာ (ငါ)ျမင္တာ၊ မွန္ထဲၾကည့္ရင္ (ငါ)ပဲ ေအာင္းေမ႔ၾကတယ္၊ သူမ်ားကုိျမင္ရင္ ငါ၊ သူ၊ ေယာက္်ား၊ မိန္မ”
“ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါ၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ပစၥည္းလို႔ ျမင္လို႔၊ ဒီလိုျမင္တဲ့အေပၚမွာ (တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကံ) ျဖစ္ေစတဲ့ (႐ုပ္) ျဖစ္လို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတာပဲ…(မွန္ပါ့) ဥပါဒ-စြဲ၍၊ ပ၀တၱိ-ျဖစ္၏၊ ဣတိတသၼာ-ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ (ဥပါဒါ႐ုပ္) မည္၏ လို႔ဆိုတယ္၊ (မဟာဘုတ္) ကုိစြဲၿပီး ျဖစ္ၾကတယ္….(မွန္ပါ့)
ျမင္လိုက္လို႔အဆင္း (႐ုပ္) ကေလးကလွတယ္ ေခ်ာတယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မလွဘူးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကိဳက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ပဲ၊ မႀကိဳက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ (တဏွာ) (ဥပါဒါန္) ရဲ႕ အာ႐ံုေတြျဖစ္ၾကလို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတယ္၊ ၾကားမႈ၊ နံမႈ၊ ထိေတြမႈ၊ ႀကံေတြးမႈေတြမွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ (ဥပါဒါန္)၏ အာ႐ံုေတြျဖစ္ၾကလို႔ ဒါေၾကာင့္ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရတယ္၊ (မွန္ပါ့) ၊
အမွန္(႐ုပ္) ကုိမသိပဲ အသိမွားရာ(အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္) ျဖစ္တဲ့ စြဲလန္းမႈျဖစ္ရာကိုပဲ ေရာက္သြားတတ္ၾကလို႔ သူပဲ၊ ငါပဲ၊ ၊ ေယာကၤ်ားပဲ၊မိန္မပဲ၊ အိမ္ပဲ၊ တိုက္ပဲ၊ ကားပဲ၊ ရတနာပဲရယ္လို႔ ျဖစ္ၾကလို႔ ဒီ (႐ုပ္) ေတြဟာ စြဲလန္းရာပဲျမင္ၿပီး အမွန္မျမင္လို႔ (ဥပါဒါ႐ုပ္) လို႔ေခၚရပါတယ္၊ (မွန္ပါ့)
အမွန္မေတာ့ (ရုပ္)ကုိပဲသိရမယ္….(မွန္ပါ့) ငါပဲ၊ သူပဲ၊ ေယာက္်ား၊ မိန္မ၊ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါအေနနဲ႔မျမင္ရဘူး၊ မထင္ရဘူး၊ မသိရဘူး၊ ေယာကၤ်ား၊ မိန္မဆိုတဲ့ (သတၱ၀ါ)အသိနဲ႔ျမင္ရင္ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) “
Ref: http://dhammaknowledge.blogspot.sg/2009/09/blog-post_08.html
မေတ္တာစက်ဝန်း 