☆ ဤအရွင္သည္ သုသာန္ေပါင္း ၂၀ မွာ တရားအားထုတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဤ
အရွင္သည္ ေၾကာက္တတ္သူျဖစ္သည့္အတြက္ “လန္႔ဖြယ္ ထိတ္ဖြယ္ ပံု
သ႑ာန္ေတြ အသံေတြ မၾကားရမျမင္ရပါေစနဲ႔” ဟု အဓိ႒ာန္တင္ျပီး တရားအားထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တရားအားထုတ္သည့္အခါ ေမတၱာပို႔ျခင္း၊ အမွ်ေဝျခင္းကိုလည္း အထူးအာရံုစိုက္ျပီး လုပ္သည္။ အခ်ိန္လည္း ေပး
သည္။ တရားအားထုတ္သူမ်ား ေတြ႕ၾကံဳရေလ့ရွိသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အာရံုမ်ား
ေတြ႕ရမည္ဟုလည္း တြက္ဆထားျပီးျဖစ္သည္။ ေပၚလာသည့္ အာရံုမွန္သမွ်
ကို အဖ်က္ေတြဟုသိျပီး မသိမ္းပိုက္ထားမိဖို႔ ကမၼ႒ာန္းျပဆရာမ်ား၏ ဆံုးမ
သြန္သင္မႈမ်ားကလည္းနားထဲ စြဲေနသည္။
☆ သုသာန္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဓုတင္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ကာလကမူမတူ။ တခ်ိဳ႕
သုသာန္၌ ခုႏွစ္ရက္၊ တခ်ိဳ႔သုသာန္၌ ဆယ္ရက္၊ တခ်ိဳ႕သုသာန္၌ ဆယ့္ငါး
ရက္၊ အခ်ိဳ႕မွာတစ္လ စသည္ျဖင့္ရွိသည္။
☆ လန္႔စရာ ထိတ္စရာ အာရံုေတြ အသံဗလံေတြ မျမင္ရ မၾကားရပါေစနဲ႔ဟု အဓိ႒ာန္ထားေသာ္လည္း ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြကလည္း မ်ားလွသည္။ ညည္း
ညဴေနသံ၊ ညည္းတြားေအာ္ဟစ္သံေတြကလည္း ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာေကာင္း
သည္။ ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြကလည္း ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားစရာျဖစ္သည္။
☆ မည္းမည္းအေကာင္ၾကီးေတြ သုသာန္တိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ရသည္။ လူလို
လိုအေကာင္ေတြ၊ အခ်ိဳ႕က ေခါင္းမပါ၊ အခ်ိဳ႕ကေခါင္းသာျမင္ရသည္ ကိုယ္
ကို မေတြ႕ရ၊ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ သတၱဝါေတြလည္း မ်ိဳးစံုသည္။ အဝတ္မပါ
ဗလာ လူေယာက္်ား၊ လူမိန္းမေတြ စံုသည္။ မိန္းမေတြက ဆံပင္ဖားလ်ားခ်
လို႔၊ ဤအရွင္၏ေရွ႕မွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က တိုတုိ၊ အခ်ိဳ႕
က ရွည္ေမ်ာေမ်ာ၊ အေပၚပိုင္းခႏၶာ ရွည္ျပီး ေအာက္ပိုင္းေျခေထာက္ေတြတို
တို ပံုမ်ိဳးပါလို႔၊ အေပၚပိုင္းခႏၶာက ပုတိုတိုေအာက္ပိုင္း ေျခတံရွည္လ်ားလ်ား
လည္း ပါသည္။
☆ ခႏၶာကိုယ္က အခြ်န္အတက္ေတြ ထြက္ေနေသာ သတၱဝါေတြလည္း ေတြ႕
ရသည္။ ေတြ႕ရသမွ် သတၱဝါမ်ားသည္ ဤအရွင္အား ေက်ာခိုင္းထိုင္ေနၾက
သည္သာ မ်ားသည္။
☆ ႏြားေတြလို ခ်ိဳႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ သတၱဝါေတြလည္း ပါသည္။ အခ်ိဳ႕အေကာင္
မ်ား၏ မ်က္လံုးေတြက စေကာေလာက္ၾကီးသည္။ အခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြ၏ ပါး
စပ္က တအားက်ယ္သေလာက္ အသံက်ေတာ့ ေသးေသးေလးျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြ၏ ပါးစပ္က်ျပန္ေတာ့ သံမိႈပြင့္ေလာက္ပဲရွိသည္။
☆ တစ္ခါတစ္ရံ ဤအရွင္၏အနားမွ ေျမၾကီးထဲက ထိုးထြက္လာသလိုမ်ိဳး ေတြ႕
ရသည္။ သစ္ပင္ ပင္စည္ၾကီးထဲ လူေခါင္းေတြ ျပဴထြက္လာျပီး ဤအရွင္အား မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ေနသည္ကိုလည္း ျမင္ရသည္။
☆ သုသာန္တစ္ခုမွာေတာ့ သခ်ႋဳင္းဂူၾကီးတစ္လံုးက လႈပ္လာျပီး မည္းမည္းအ
ေကာင္ၾကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာသည္။ ဤအရွင္အား လာၾကည့္ျပီး သူ႔ဂူထဲ
ျပန္ဝင္သြားသည္။ ဂူထဲမွထြက္လာေတာ့လည္း အေပါက္ဟူ၍မရွိ၊ ျပန္ဝင္
သြားေတာ့လည္း အေပါက္မေတြ႕။
☆ သင္းပိုင္းအစုတ္ႏွင့္ ဘုန္းၾကီးလိုလို ျပိတၱာၾကီးကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ရဖူး
သည္။ ထိုဘုန္းၾကီး၏ ပါးစပ္မွာ ေလာက္ေတြကအျပည့္၊ ႏွာေခါင္းအရင္းက
ေန ေမးေလာက္အထိ ေလာက္ေတြက တဖြားဖြား ကိုက္စားေနသည္။
☆ ဤမေကာင္းေသာ အနိ႒ာရံုေတြကို ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ဤအရွင္သည္
ဘဝသံသရာ အဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု
ဆင္ျခင္မိ၏။
☆ “သစၥာမသိ၊ ဒိ႒ိမက်၊ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္၊ လူေတြစၾကာ၊ နတ္မွာသိၾကား၊ မိုးဖ်ား
ျဗဟၼာ၊ ျဖစ္တံုပါလည္း၊ ခႏၶာျပိဳကြဲ၊ ကုသိုလ္စဲက ေဖာက္လြဲပယ္ရြာ၊ ေရာက္ျမဲ
သာတည္း”
☆ ဒိ႒ိ မျပတ္ေသးသေရြ႕ အပါယ္ေဘးမွ မလြတ္နိုင္ေၾကာင္းဘုရားရွင္က ဆို
မိန္႔ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အျမဲေနရမည့္ စံအိမ္သည္ အပါယ္ေလး
ပါးဘံုသာ ျဖစ္သည္ဟု ႏွလံုးပိုက္ထားဖို႔ သင့္ၾကသည္ မဟုတ္လား။
☆ ဤအရွင္ နားလည္မိသည္မွာ ျပဳမွားမိခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေတြက“ေခါင္း”
အမ်ိဳးစံုေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
☆ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေပတဝတၱဳတိုေတြထဲမွာလည္း ပါ
သည္။ ေန႔စံ၊ ညခံ၊ ေန႔ဘက္မွာ သုခ စံရသူေတြ ဒုႏွင့္ေဒးျဖစ္သည္။ ယခု ဤအရွင္ကိုျပေသာ အာရံုေတြကို ၾကည့္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ဆင္းရဲဒုကၡေတြက ၾကီးလြန္းလွသည္။
☆ ဤအရွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အနိ႒ာရံု အာရံုမ်ားကို ေပၚတိုင္းေပၚ
တိုင္း ေဖ်ာက္ပစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ အာရံုမ်ားက ဤအရွင္ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝ
လိုက္သည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြား၏။ အခ်ိဳ႕က မေပ်ာက္၊ အေတာ္ၾကီးၾကာ
ၾကာ ေမတၱာပို႔အမွ်ေဝေတာ့မွ ေပ်ာက္သြားသည္။ အာရံုမ်ားက ေပ်ာက္သြား
ၾကသည္။ အသစ္အသစ္ အာရံုေတြလည္း တိုး၍တိုး၍ ေပၚလာသည္။ တရား
အမွတ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သည္။ ေမတၱာပို႔အမွ်ေဝလိုက္၊ ေပ်ာက္သြား
လိုက္ ေပၚလာလိုက္ ေမတၱာပို႔လိုက္ လုပ္ေနရသည္။
☆ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ဤအရွင္သည္ ေပၚလာသမွ်ေသာ အာရံုမ်ားကို သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြျဖစ္မည္၊ အမွ်ေဝတာကို သာဓုေခၚခ်င္လို႔ လာၾကတာျဖစ္
မည္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ “တရားေဟာေပးမည္၊ တရားနာလာၾကကုန္ေလာ့”
ဟု ဖိတ္ၾကားကာ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ ဓမၼစၾကာသုတ္၊ အနတၱလကၡဏာ
သုတ္၊ ပ႒ာန္းပစၥယုေဒၵတို႔ကို ရြတ္၊ သရဏဂံုေပးျပီး ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ကုသိုလ္
တို႔ကို အမွ်ေပးေဝခဲ့သည္၊ သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြကို ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ ရေနသည့္
အတြက္ ဤအရွင္မွာ ေက်နပ္ေနပါသည္။
☆ အခ်ိဳ႕သုသာန္ေတြက အေတာ္ၾကမ္းသည္၊ အနံ႔အသက္ေတြကလည္း မ
ေကာင္း၊ အသက္ရႉရခက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ျမင္ရသည့္ အာရံုေတြ
ကလည္း ဆိုးမွဆိုး၊ စစ္ေတြသုသာန္မွာ ၾကံဳရသည္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
☆ လူေလးေယာက္ လူေသေခါင္းၾကီးတစ္ခုကို ေရွ႕ႏွစ္ေယာက္ ေနာက္ႏွစ္
ေယာက္ ထမ္းလာေနၾကသည္။ ဤအရွင္နားေရာက္သည့္အခါ အေခါင္းၾကီး
ကိုခ်ျပီး “ေကာက္ထည့္ကြာ၊ ေကာက္ထည့္” ဟု တစ္ေယာက္က အမိန္႔ေပး
သည္။ ဤအရွင္ကို “အေခါင္း” ထဲ ေကာက္ထည့္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အမိန္႔
သာေပးသည္ တစ္ေယာက္မွ ေကာက္မထည့္၊ ေနာက္ေတာ့ “မထည့္လွ်င္လဲ
ေနကြာ” ဆိုျပီး ထိုအေခါင္းၾကီးကို ျပန္ထမ္းသြားၾကသည္။
☆ တစ္ရက္မွာလည္း ဤအရွင္ တရားမွတ္ေနတုန္း လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကို
ေအးစက္စက္အရာၾကီးႏွင့္ အကပ္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သည္။ ရွည္လ်ားေသာ
လွ်ာၾကီးႏွင့္ အယက္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရွင္ တရားအမွတ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ရသည္။
☆ ဤအရွင္အား ေက်ာက္တံုးၾကီးႏွင့္ ဖိသတ္ရန္လာေသာ ျပိတၱာၾကီးတစ္
ေကာင္ကိုလည္း ေတြ႔ဖူသည္။ ေက်ာက္တံုးၾကီးတစ္တံုးကို လွိမ့္ကာ လွိမ့္ကာ
ႏွင့္ လာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရွင္နား ေရာက္လာသည္။ ေမတၱာပို႔ျပီး အမွ်
ေဝေတာ့ ေပ်ာက္သြားသည္။
☆ ေတြ႕ရသမွ်၊ ျမင္ရသမွ်ေသာ အာရံုမ်ားကို ေရးရလွ်င္မ်ားစြာရွိေသးသည္။
အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးေပးကို သံေဝဂယူႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး အနည္းငယ္
ေဖာ္ထုတ္ေရးျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
Ref: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=981490858637411&id=355156207937549&substory_index=0
မေတ္တာစက်ဝန်း 